Po długiej żegludze pod wiatr Rzeszowiak dotarł do gotlandzkiego portu Visby. Wiało ostro, Neptun zbierał daninę, ale trud opłacił się. Visby to turystyczna mekka Szwecji, kolorowa i gwarna. Setki knajpek i barów prześcigają się w ogsłudze tysięcy turystów. Ci ściągają tu z całej Szwecji, głównie ze Sztokholmu. Oblegają sklepy z pamiątkami, tłoczą się przed mariną, oglądają szpanerów obnoszących  się ze swoim bogactwem na pokładach motorowych jachtów, przed którymi parkuja sportowe Ferrari, Mercedesy i Lamborghini. Wiele starych zabytkowych aut porusza się sznurem po wąskich uliczkach - Szwedzi lubią się pokazać. 

Visby tętni życiem, muzyką, młodością.Do portu zawijają też wycieczkowce, niektóre ogromne. Wchodząc do portu mijaliśmy zacumowanego trzystumetrowego giganta o kilkunastu pokładach. Po takim zastrzyku turystycznej masy, ze szweckim mieszają się inne języki – turyści ściągają tu z całej Europy, a zapewne i świata. 

Rzeszowiak zacumował pośród tej bogatej gawiedzi, dosłownie pod dziobem pasażerskiego promu.  Załoga wtopiła się w kolorowy tłum wijący się pośród wąskich, gwarnych uliczek. A wieczorem Visby usłyszało polskie szanty z pokladu naszego jachtu. Nie żałowaliśmy gardeł, więc dostały nam się i oklaski. Ferrari na pokładzie nie mamy, ale gitara i ukulele się zmieściły. I takim orężem zdobyliśmy szwedzki port, częściowo wetując straty z historycznego potopu. Pozdrawiamy